Ndryshimi i klimës ka rezultuar në një ulje drastike të nivelit të lumit Po, i cili është goditur nga thatësira më e keqe në 70 vjetët e fundit.
Uji është aq i cekët në pjesë të mëdha të lumit më të madh të Italisë, sa vendasit po ecin në rërë përmes pjesës qendrore të lumit dhe rrënojat e anijeve të fundosura prej kohësh po rishfaqen.
Autoritetet kanë frikë se nëse nuk bie shi së shpejti, do të ketë mungesë serioze të ujit të pijshëm dhe vaditjes për fermerët dhe vendasit në të gjithë Italinë veriore.
Në një park pranë fshatit verior qendror të Gualtierit, çiklistët dhe alpinistët ndalojnë me kuriozitet për të vëzhguar Zibellon, një anije 50 metra e gjatë që transportonte lëndë druri gjatë Luftës së Dytë Botërore, por u mbyt në vitin 1943. Zakonisht mbulohet nga uji i lumit.
“Kjo është hera e parë që mund ta shohim këtë anije të mbytur”, tha çiklisti Raffaele Vezzali.
Ai ishte vetëm pjesërisht i befasuar, duke ditur se mungesa e shiut të dimrit kishte dërguar në nivele rekord të ulëta të lumenjve.
Tharja e lumit kërcënon ujin e pijshëm në pjesët me popullsi të dendur dhe shumë të industrializuara të Italisë dhe kërcënon ujitjen në pjesën e punueshme të vendit.
Prej më shumë se 110 ditësh nuk ka reshje në veri të Italisë, ndërsa reshjet e borës këtë vit janë ulur me 70 për qind. Ujëmbajtësit që mbajnë ujërat nëntokësore janë varfëruar. Temperaturat prej 2 gradë Celsius mbi mesataren sezonale shkrin fushat e borës dhe akullnajat e mbetura në majë të Alpeve përreth, duke e lënë pellgun e lumit pa rezervat ujore verore.
“Jemi në një situatë ku prurja e lumit është rreth 300 metër kub në sekondë këtu në fshatin Boretto, ndërsa normalisht në këtë zonë kemi gati 1800 metra kub”, shpjegoi Meuccio Berselli, sekretar i përgjithshëm i Administratës së Basenit të Lumit Po.
Autoritetet po monitorojnë vazhdimisht rrjedhën e lumit, por ka shumë pak shpresa se koha do të ndihmojë.
Reshjet e shiut që ndodhën në qershor ishin ekstreme, por shumë të lokalizuara dhe nuk u absorbuan nga kontinenti dhe nuk arritën në lumin Po.
